Το κτήριο προσπαθεί να ενσαρκώσει την ισορροπία ανάμεσα στη μινιμαλιστική αρχιτεκτονική και τη φυσική αρμονία. Η οριζόντια γραμμικότητα της μορφής του αναδεικνύει την απλότητά του, ενώ οι λευκές επιφάνειες από τούβλο προσδίδουν μια αίσθηση καθαρότητας και διαχρονικότητας. Η προεξέχουσα στέγη, σχεδόν αιωρούμενη, προσφέρει μια αίσθηση ελαφρότητας, προστατεύοντας ταυτόχρονα τον εξωτερικό χώρο από τον ήλιο και τη βροχή. Ο περιβάλλων χώρος, με τη χαμηλή βλάστηση να πλαισιώνει το κτήριο, δημιουργεί την εντύπωση ότι το σπίτι αναδύεται φυσικά μέσα από το περιβάλλον του. Το πλακόστρωτο μονοπάτι οδηγεί στην κατοικία που μοιάζει να προσκαλεί τον επισκέπτη σε μια εμπειρία γαλήνης και εσωτερικής ηρεμίας. Το σύνολο εκπέμπει μια ήσυχη δυναμική, ένα κτήριο φτιαγμένο όχι για να εντυπωσιάζει, αλλά για να συνδέει τον άνθρωπο με τον χώρο και τη φύση.