Η μελέτη είναι εμπνευσμένη από την ροϊκή κίνηση οχημάτων και πεζών σε αστικά κομβικά σημεία. Η κίνηση αυτή μετασχηματίζεται σε ένα πέπλο που περιτυλίγεται, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση του απείρου αλλά παράλληλα και χώρο πεπερασμένο εντός της.

Το ΑΕΝΑΟΝ είναι ακριβώς ένα μέρος αυτής της περιτύλιξης που διαδραματίζεται εντός της πόλης. Μια διαδρομή επενδεδυμένη με διάφανο υαλοπέτασμα που ανέρχεται και κατέρχεται, που παραλαμβάνει τον άνθρωπο από το ένα σημείο και τον αποβιβάζει στο άλλο, που τον επανατοποθετεί σε σημείο κεντρικό νοηματοδοτώντας ξανά τις κυκλικές νησίδες.

Ταυτόχρονα, εντός της περιτύλιξης αυτής, δεσπόζει ένας χώρος προσωπικός, που συνθέτουν μια ελιά, νερό, θυμάρι και λεβάντα δημιουργώντας προστατευμένο μικροπεριβάλλον στο οποίο ο περιηγητής μπορεί να σταθεί. Ο ύαλος σαν φίλτρο προσφέρει ορατότητα περιμετρική, αφήνοντας μόνο τα έντονα στοιχεία να φθάσουν στο κέντρο και παράλληλα ηχοπροστατεύει σε βαθμό λογικό.  Τα αρωματικά φυτά, το φως εξ’αντανακλάσεως, το ύδωρ και το άλας της θαλάσσης  που πλέει στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, διαμορφώνουν συνθήκες μυστηριακές ενισχύοντας το αισθητικό αποτύπωμα της πρότασης. Τέλος, η γλυπτική μορφή της σύνθεσης είναι αυτή που προσκαλεί, υποδέχεται και κατευοδώνει τον επισκέπτη, με τις καμπύλες της να αρθρώνονται ανάλαφρα ανάμεσα στους κατακόρυφους μεταλλικούς  κοιλοδοκούς που φέρουν ολόκληρη την δομή.